က်ေနာ္ ဒီေန႔စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္မိပါတယ္... ဆရာနႏၵာသိန္းဇံရဲ့ ေနာင္တကင္းရာသို႔ စာအုပ္ေလးပါ.. အဲ့ဒီထဲက ေနာင္မွတတဲ့ ေနာင္တဆိုတဲ့ အပိုဒ္ေလး ႀကိဳက္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ မွတ္သားလုိ႔ရေအာင္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ခုေျပာမယ့္ ဆယ္ပါးေသာ အေၾကာင္းအရာ၊ လုပ္ငန္းကိစၥတို႔ကို ေရွးအခါက မျပဳလုပ္ မေဆာင္ရြက္ခဲ့မိေသာသူသည္ ေနာင္အခါ၌ စိုးရိမ္ပူပန္ရ တတ္သည္လို႔ ဆရာႀကီးက ေျပာထားပါတယ္.... ေအာက္မွာၾကည့္ရေအာင္ေနာ္
(၁)ရသင့္ရထိုက္ေသာ ဥစၥာပစၥည္းကို မရသည္ရွိေသာ္ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။ငါသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါကပစၥည္းဥစၥာကို မဆည္းပူး၊မစုေဆာင္းခဲ့မိဟု အိုမင္းေသာအခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။
(၂)အတတ္ပညာမရွိသူအား အသက္ေမြးရျခင္းသည္ ဆင္းရဲၿငိဳျငင္လွ၏။ ငါသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါ၌ အတတ္ပညာကို မသင္ၾကားခဲ့မိဟု အိုမင္းေသာအခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။
(၃)ငါသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါ၌ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ အမႈကို ျပဳမိခဲ့၏။ သူတစ္ပါး၏ေက်ာကုန္းသားကို စားသကဲ့သို႔ ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္ေသာ စကားကိုဆိုခဲ့မိ၏။ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာစကားကိုဆိုခဲ့မိ၏ဟု အိုမင္းေသာအခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။
(၄)ငါသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါ သူ႔အသက္ကို သတ္မိ၏။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ခဲ့
၏။ ယုတ္မာခဲ့၏။ သတၱဝါတို႔အေပၚ သနားၾကင္နာျခင္းကို မျပဳခဲ့မိဟု အုိမင္းေသာအခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။
(၅)ငါသည္ ငယ္ရြယ္အခါ သူတစ္ပါးတို႔ မသိမ္းဆည္းအပ္ေသာမိန္းမမ်ားရွိပါလ်က္ သူတစ္ပါးမယားကို မွီဝဲက်ဴးလြန္မိ၏ဟု အိုမင္းေသာအခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။
(၆)ငါသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါ ထမင္းအေဖ်ာ္ဥစၥာစီးပြားရွိပါလ်က္ အလွဴဒါနကို မလွဴဒါန္းမိခဲ့ဟု အိုမင္းေသာအခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။
(၇)ငါသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါက ဥစၥာအား၊ကိုယ္အားျဖင့္ စြမ္းႏိုင္ပါလ်က္အိုးမင္းေသာ အမိအဖတို႔ကို မေကၽြးေမြးမိခဲ့၊မျပဳစုမိခဲ့ဟု အိုမင္းေသာအခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။
(၈)လက္ဦးဆရာျဖစ္၍ ဆံုးမပဲ့ျပင္လ်က္ အလံုးစံုေသာအရာတို႔ကို ငါ့အားေပး၍ ေကၽြးေမြးျပဳစုေသာ အဖကို ငါသည္ မေထမဲ့ျပင္ျပဳခဲ့မိ၏ဟု ေနာင္အခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။
(၉)သီလရွိ၍ ဗဟုသုတမ်ားေသာ ရဟန္း၊သူေတာ္သူျမတ္တုိ႔ကို ငါသည္ ေရွးအခါက မဆည္းကပ္မိခဲ့ဟု ေနာင္အခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။
(၁၀)ငါသည္ ေရွးအခါက ၿငိမ္သက္ေသာ၊ဆည္းကပ္အပ္ေသာ ၿခိဳးၿခံေသာ အက်င့္မ်ိဳးကို မက်င့္မိခဲ့ဟု ေနာင္အခါ စိုးရိမ္ပူပန္ရ၏။ ဤဆယ္ပါးေသာ အေၾကာင္းအရာလုပ္ငန္း ကိစၥ တို႔ကို ျပဳလုပ္ခဲ့မိေသာသူသည္ ေနာင္အခါ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း ေနာင္တ မရွိႏိုင္...လို႔ ဆရာႀကီးက ဆိုထားပါတယ္။
တစ္ခါက ကမၻာေက်ာ္စစ္ေသနာပတိ နပိုလ်ံဟာ ဝယ္လင္တန္ကို တိုက္ဖို႔ ဝါတာလူးစစ္ပဲြကို ေရာက္ေတာ့ ေနဝင္ေတာ့မည့္အခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္။ နပိုလ်ံဟာ ေနာက္က်သြားတယ္။ ဒီအခါမွာ နပိုလ်ံဟာ စစ္ေျမျပင္မွာ ရပ္ၿပီး ေနလံုးႀကီးဆီ လွမ္းၾကည့္ၿပီးေတာ့ "ဒီေန႔အတြက္ 2နာရီေလာက္ သင့္ကို ငါတားလို႔ရမယ္ဆိုရင္ ေလာကမွာ ဘာမဆို ငါေပးႏိုင္ပါရဲ့" လို႔ ညည္းတြားတယ္တဲ့၊အဲ့ဒီစစ္ပြဲဟာ နပိုလ်ံရဲ့ ဘုန္းမီးကို အၿပီးတိုင္ၿငိမ္းေစတဲ့ စစ္ပြဲျဖစ္တယ္တဲ့။ အဲ့ဒီနပိုလ်ံလိုေနာက္က်မွ ေနာင္တရသူေတြေလာကမွာ မေရမတြက္ႏုိင္ ရွိမွာပါပဲ။ အခ်ိန္နဲ႔ပက္သတ္ၿပီး ရတဲ့ေနာင္တကို ဆရာႀကီးပီမိုးနင္းက ခုလိုေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။"အခ်ိန္"ဆိုတာဟာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အရင္းအႏွီးျဖစ္တယ္။အဲ့ဒီ အခ်ိန္ဆုိတဲ့အရင္းအႏွီးနဲ႔ "က်န္းမာျခင္း"ဆိုတဲ့အရင္းအႏွီးကို ရတဲ့လူတိုင္းမွာ ေငြအရင္းအႏွီး၊ ပညာအရင္းအႏွီးရဖို႔ မခက္ဘူးလို႔ ဆရာႀကီးက အေလးထားေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔လဲ အခ်ိန္နဲ႔ က်န္းမာျခင္းကိုပိုင္ဆိုင္တဲ့ခုလို အခ်ိန္ေလးမွာ ေနာင္တ နည္းေအာင္ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်သြားရေအာင္လား ဗ်ာ~~~~~~~~~~
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေလးစားခင္မင္လွ်က္
***ကိုေန***
